maandag 31 december 2018

Stilstaan

Eind 2013, begin 2014,
was ik na ingrijpende veranderingen in mijn leven
heel erg zoekend naar nieuwe invulling,
nieuwe vervulling, nieuwe tevredenheid.

Het zorgde toen alvast voor de geboorte van deze blog.

Die gedurende die 5 jaar  slechts zeer summier gevuld raakte,
maar me toch nu en dan de noodzakelijke uitlaatklep bezorgde,
wat ook het doel & bestaansreden was.

Na die 5 jaren en op de laatste dag van 2018
maak ik graag weer eens de balans op.




Net als toen voelde ik me opnieuw op zoek.
Ik stond een gans jaar op los zand,
zonder houvast, zwalpend.

Met tegelijk de 24/24, 7/7 zorg over 3 kinderen,
die steun zoeken bij en afhankelijk zijn van
iemand die zich zelf nog al te vaak wankel voelde.

wankel evenwicht in Normandië


Een verantwoordelijkheid die me dwong om actie te ondernemen
om stabiliteit te kunnen bieden.
Ik worstelde zo bijvoorbeeld te hard met spijt en schuldgevoelens,
om zelf die sterke rots te kunnen zijn voor hen.

-click to play-

 En net als 5 jaar geleden,
leken de oplossingen vanzelf naar me toe te komen.
Ze lagen er wellicht altijd al te wachten, onopgemerkt,
maar enkel wie zoekt, die vindt,
natuurlijk.


 naar balans zoeken in Ibiza

Zelfcompassie, meditatie en affirmaties bleken de toverwoorden.

Maar wat echt bij me resoneerde
en me helemaal bood wat ik zocht,
waren de tools van lifecoaches Paulien en Barbara.
Beiden baseren hun methodes op 'de kracht van gedachten'.
Zoals wel meer doen en zoals je ook terug kan vinden in 
boeken over The Secret, De Wet van de Aantrekking etc.
Maar bij hen vond ik een totaalplaatje dat klopte.
Beeld, woord, geluid, inhoud,
alles sloot naadloos aan en raakte me
met schoonheid en puurheid.

Ik ben dankbaar voor de stappen
die ik het voorbije jaar kon zetten met hun hulp.
Ik kon me emotioneel vrijmaken van het zwaar wegende schuldgevoel,
wat ik eerder enkel rationeel van me af kon praten.
Ik hield op met vergeving te vragen 
(in interne monologen, in dromen, op het kerkhof),
die toch nooit kon komen
en ik leerde iets veel krachtigers:
mezelf en hem vergeven.

genieten van het licht in Cadzand









Het was een openbaring en een bevrijding.
Ik zag weer klaarder, helderder.
2018 bracht me zo veel,
nieuwe inzichten,
nieuwe ideeën, 
nieuwe manieren om om te gaan met verlies, pijn & verdriet,
met onbegrip van mensen die niet beter weten,
met de tegenslagen en stormen die nu eenmaal gepaard gaan met leven.

Rotterdam
op weg naar nieuw geluk



Gelijk wat 2019 ons brengt,
ik voel me er klaar voor.
Mijn wens voor jou is:
ik hoop jij ook.


















donderdag 12 april 2018

Forever 45

Op de vooravond van je verjaardag
zouden we nu normaal een glaasje heffen
maar jij koos forever 45
en je verjaardagskaarsjes blijven voor altijd uit.

We zijn dan maar een lichtje komen brengen vandaag,
eentje dat zon nodig heeft
om er voor jou te kunnen zijn
in het donker.

-click to play-

Ok, ok, ik weet het wel,
deze slepende, donkere stonermuziek is niet echt jouw soort metal,
als onvervalste trasher,
maar je zou me mijn keuze wel vergeven,
bands van eigen bodem van dat kaliber
kon je wel appreciëren.
En de symboliek in hun teksten
is van een pijnlijk gepaste schoonheid:
geboorte en dood, licht en duisternis, spijt en offer.

Over 3 weken
is er trouwens nog een feestje,
jouw jaarlijks festijn samen met je crew,
die er nu ook verder alleen voor moest gaan.
En dan krijg je wèl helemaal jouw muziek.
De kinderen kijken er al naar uit,
Jari mocht sowieso altijd de hele dag mee met jou,
Nika en Tibe zullen er wellicht onwennig hun ogen uitkijken,
maar zich ook verbonden voelen met jou.

8 maanden moeten ze nu al zonder papa verder leven,
en zijn ze alle 3 al eens jarig geweest,
terwijl jouw leef-tijd op is.



En al 8 maanden blijven we
heen en weer geslingerd
            tussen boosheid en schuldgevoel
            blijven wij achter
            verdrietig
            vertwijfeld
            Onze kansen met jou
            verkeken
voorgoed
            Het waarom van jouw weggaan
            nooit uitgelegd
            Ons hart verscheurd
            door gemengde gevoelens


Misschien
dat wij op een goede dag
            mogen begrijpen
            onze adem hervinden
            onze blik verruimen
            ons leven hernemen
            in de troostende gedachte
            dat jij vrede hebt gevonden
            het verband kunt zien
            en jouw plaats daarin
            Niet weg te denken
            niet te vergeten
            niet te vernietigen
            door niets en niemand



Ik denk dat we het desondanks goed doen met ons 4'tjes,
hechter en sterker verbonden dan ooit.
En met zin in het leven,
leef-tijd zonder,
leef-tijd om graag te zien,
leef-tijd om bij te leren,
leef-tijd om te groeien,
leef-tijd om te geven,
leef-tijd om te ontvangen.