Vaarwel

Je hebt volgehouden zolang je kon.

Je wou vorig jaar al niet meer blijven, wilde met hem mee.

Je treurde zo, 

maar de onmetelijke liefde en zorg van je kinderen

hield je nog een hele poos hier.

Je hebt volgehouden zolang je kon.

Tot iedereen nog 1 keer terug kon komen naar het warme nest

en voor de laatste keer je zachte handen kon strelen. 

Voor de laatste keer kon glimlachen om je woorden.

Jouw warme nest waar ook ik altijd heen kon toen ik klein was.

Na school, tijdens logeerpartijtjes, met griepjes.

Met kleine en grote verdrietjes.

Met oeitjes en aitjes.

Kom hier, Kordulla'tje, dat ik je opraap.

Maar nu moeten we onszelf oprapen.

Want je bent vertrokken, je was er klaar voor en het licht is uit.

Het licht van mijn jeugd,

het licht van je speelsheid.

Je plagerijtjes, je geniepigheidjes, je koketterie.

Vaarwel oma Bosmolens.

Je leeft hier voort, 

samen met oma Izegem, 

in mijn hart, in mijn gedachten, in mijn blog.

Thessalonikihihi

Alweer 6 maand blogstilte doorbreken, 

hoe kan ik dat beter doen dan met een reisverslagje.

Nadat vorig jaar door omstandigheden

Milaan zonder mij verkend diende te worden,

besloten we nu weer een andere bestemming te kiezen

voor onze jaarlijkse girls only.

Hoewel ik slechts voor de grap Thessaloniki opperde,

terwijl ik mikte op Praag of Berlijn,

moet ik achteraf gezien grif toegeven

dat die keuze zeer geslaagd bleek.

Nee, deze keer geen reisleidster op speed met een strak reisschema
(yep, ikke dus),
geen uren van de ene bezienswaardigheid naar

de andere toeristische attractie jakkeren,
geen sturm und drang om elke steen ondersteboven te keren.


Wel lange, lome ochtenden in een prachtig dakappartement
met fantastisch terras rondom.

- click to play -

Wel kilometers kuieren langs de Egeïsche Zee,
langs de eindeloze boulevard die ons nooit verveelde.

Wel genieten in de vele trendy urban foodstores, cafés en resto's,
van mezze & ouzo,
al had dat laatste wel wat oefening nodig...

Om toch niet alléén maar te luieren en kuieren,
vinkten we toch een paar must sees af
op de 2 pagina's die Lonely Planet besteedt
aan de 2de grootste stad van Griekenland.

Conclusie 1: in Greece there is still nooooo problem,
en gaat het openbaar vervoer
spontaan staken elke keer ik er voet aan land zet.

Conclusie 2: meisjes, die selfies lukken ons nog steeds van geen kanten,
let's try again soon.

Another Russian romance

Na die eerste Rus had ik er nog niet genoeg van.

Er mocht nog eentje het huis binnen,

maar dan wel een slagske kleiner
en een tikje sjieker.



Deze heeft meer fancy allures,
ik zie er zó een tsarina 
ijsprinsesserig in zitten wezen,
hoog tronend op haar trojka,
die door de glinsterende sneeuw glijdt,
onder het licht van een zilveren maan.



Helemaal het foute seizoen natuurlijk
voor zo'n wollig bling-bling ding,
maar een romance, dat laat zich niet zo makkelijk dirigeren.

- click to play -

 

Good things come to those who wait,
want een antieke zilverkleurige sierspeld
waaide zomaar mijn kant op,
zoals ik eerder al hoopte.

Nu op het gemak verder afwachten
tot er een grotere in mijn schoot valt,
al doet dit kleinood ook goed zijn best om de boel tesamen te houden.

De wol is een combinatie van een zilvergrijs mohair met glansdraad in,
bolletjes die me geschonken werden, geen idee dus van merk of prijs,
zwarte Sparkle van de Zeeman,
en het grijs-zwart verloopgaren Fenna van de Wibra,
ook al met een zilverdraadje doorheen.

Het patroon is een variant op de vorige,
hier terug te vinden
en met enig geduld en moed,
best wel te ontcijferen en vlot hakend.

Ik haakte met haaknaald 6, zodat hij mooi soepel valt,
een must gezien de zilverdraadjes
de sjaal snel te stroef en prikkend zouden maken.

Met mijn mooie Rus... ;-)

Oh, en wie mijn andere liefde - de muziek -
wil ontmoeten, 't is 't moment:
zaterdag 23 april om 20u speel ik met
de Koninklijke Harmonie der Congregatie Izegem
ons Lenteconcert in het Auditorium.

We zullen er met veel passie en pathetiek
de oude Russische Romances
zo melancholisch mogelijk laten klinken.

Daag jezelf eens uit #3

Ik beken: ik ben een suikerverslaafde.

Warme maaltijden zeggen me niet zoveel eigenlijk:

ik ben dol op slaatjes en brood met kaas

en van mij mag het van den apero rechtstreeks naar 't dessert gaan.
't Is dat ik me zo bewust ben van gezonde voeding,

maar is quasi niets wat ik niet lust van zodra er suiker in zit.

Ik kan een warme maaltijd op hebben en echt voldaan zijn,

meteen daarna steekt de drang naar zoetigheid toch de kop op.

- click to play -

Zo'n verslaving doorbreken is 'not a piece of cake'.

En hoewel ik sinds 10 februari geen korreltje suiker heb geconsumeerd,

in de vorm van klontjes, koekjes, chocola, repen, dessertjes, taart of snoep,
(op 1 "ongelukje" na, het was echt onbedoeld en het zal me niet meer gebeuren)

moet ik wel erkennen dat de verslaving niet weg is.

Er zit om te beginnen heel wat suiker "verstopt" in voedsel waarvan je het niet verwacht,

zoals industrieel brood, kant- en klare sauzen, soep in blik, ontbijtgranen,...

maar daar blijf ik eigenlijk altijd met gemak en plezier van af.

Maar ik voed mijn verslaving op andere manieren.

Om te beginnen gebruik ik zoetjes in mijn thee.

Deze doen het lichaam eigenlijk verlangen naar nog meer zoet.
Canderel, de methadon van de suikerjunks.

Ik kan ook niet zonder cola zero. Echt niet!

Toen ik voor het eerst zwanger werd, wou ik mijn cola inname beperken

en besefte ik meteen hoe diep het zat.

Ik ondervond echt afkickverschijnselen, zoals stevige hoofdpijn.

Sindsdien heb ik mezelf verboden om vóór de middag cola te drinken,

en in de NM hoogstens 1 blikje.

's Avonds en in het weekend durf ik echter loos te gaan

en moet ik mezelf soms weer eens streng toespreken:

"Je bent een slaaf van de Coca Cola Company!"

Maar deze slaaf blijft dus haar eigen suikerdrang levend houden
met haar dagelijkse cola zero,
waar diverse zoetstoffen in zitten.

Waar blijft die Nicorette, Zyban en Champix voor de zoetzombies?

Om niet al van 's ochtends vroeg de verleiding van een boterhammetje met choco
te moeten weerstaan, zocht en vond ik een prima alternatief.
Ik lepelde de voorbije jaren met smaak mijn kommetje havermoutpap leeg,

maar mijn ontbijt bestaat de laatste maanden doorgaans uit huisgemaakte granola,

gestrooid over magere ongezoete yoghurt

en afgetopt met een handvol blauwe besjes, stukjes peer of schijfjes banaan.

Granola kan je helemaal naar eigen goesting & smaak maken, 

maar dit is mijn persoonlijke topper:

als basis neem ik een halve pak havermout.

Dat vul ik aan met gulle scheppen chia-, lijn- en hennepzaad,

kokosrasp, amandelschijfjes en een beetje cocoa nibs.

Om het geheel wat meer 'chunky' te maken,

voeg ik nog een grote eetlepel kokosolie toe

en een lepel of 2 ahornsiroop, wat uiteraard ook zoete smaak toevoegt.
2x 10 minuutjes op een bakvel in de oven op 175°,
halverwege eens flink door elkaar husselen,
laten afkoelen & bewaren in een goed gesloten pot
en ik heb genoeg voor een goede 10 dagen gezond ontbijten.

Om voor tussendoortjes niet naar de koekendoos te grijpen,
neem ik een stuk fruit.
Hoewel tjokvol fructose,

bulkt het ook van de vitamientjes, mineralen & vezels,

die je lichaam helpen de vruchtensuikers te verwerken.

Dit zorgt dan weer voor een tragere opname & afgifte dan bij geraffineerde suiker.

Geen sugarkick dus met een enorme piek in je bloedsuikerspiegel,

gevolgd door een suikerdip, met een vernieuwde trek naar méér, 

waardoor je in een vicieuze cirkel belandt.

yoghurt met kweepeergelei en blauwe bessen

In plaats van mierzoete cakes, bak ik nu en dan een bananenbroodje,

waar helemaal geen suiker in hoeft.

variant met vijgen en pecannoten

En als het rap moet gaan: "mugcakes":

Plet een kleine rijpe banaan en meng het met een geklutst eitje en

een paar scheppen havermout en granen/zaden/nootjes naar keuze

in een hoge beker.

Plaats het in de microgolf op maximum, 

vanaf 1 minuut hou je het in de gaten,

want dan begint het te rijzen.

Zodra het deel dat boven de rand uitpiept er "droog" uitziet, is het klaar.

Langer dan 1,5 minuut is het normaal niet.

Je kan het zo uitlepelen terwijl het nog warm is, 

of op een bordje storten en een beetje honing & amandeltjes overstrooien.

Lekker snel!

Ik speur continu naar receptjes voor zoeternijen zonder suiker.

Dadels & bananen helpen dus zeker, maar je wil nu eenmaal niet

dat alles hetzelfde smaakt en bovendien heeft suiker nu eenmaal

eigenschappen die voor een specifieke structuur en 'rijzing" zorgen.

Bovendien is het een bewaar- en dikkingsmiddel,

wat voor bijv. confituur en gelei met quasi niets te evenaren is.

Vorige zomer experimenteerde ik alvast met Marmello,

agar agar zou naar het schijnt ook goed lukken. 

Kokosbloesemsuiker is een alternatief voor baksels,

met weliswaar een aparte smaak.

Na diverse pogingen om ermee te bakken,

weet ik dat de caramel-achtige smaak & kleur vrij snel overheerst

en niet voor elke taart de meest geschikte zoetstof is.

appeltaart met speltmeel, kweepeermoes & kokosbloesemsuiker

Internet staat vol informatie over suikers:

fructose, saccharose, glucose, stevia, kokosbloesemsuiker,
ruwe rietsuiker, honing, agavesiroop, melasse, maltose, tagatose,...

Je moet al zin hebben in veel leeswerk, 

of afgestudeerd zijn als orthomoleculair expert of biochemicus
om er nog wijs uit te geraken...
Bij Velt  bieden ze een cursus "Ecozoet" aan, misschien moet ik die eens volgen.

Ik hanteer tijdens mijn "Daag jezelf eens uit"-periode als stelregel:

biologische koudgeslingerde honing, kokosbloesemsuiker, ahorn- & agavesiroop
zijn zoetmiddelen die niet geraffineerd zijn
en niet chemisch werden bewerkt.

I make my own rules, 
dus deze zijn wat mij betreft goedgekeurd binnen de "geen-suiker-regel".

Daag je zelf eens uit #2

We zijn een weekje verder

sinds het begin van de vasten

en Dagen Zonder Vlees.

Charcuterie is volledig gebannen uit mijn dieet,

maar dat is nauwelijks een verschil met anders.

Aan kip of vis bij de warme maaltijd

blijk ik toch meer verknocht dan gedacht.

Chapeau voor wie 40 dagen volledig vleesloos gaat,

maar voor mij is een paar dagen per week al een mooie inspanning.

Geen slechte score voorlopig: 

Woensdag zetten we DZV feestelijk in met veggie burgers.

Donderdag zat een lepel garnaaltjes in mijn mond bij de hap ovenschotel bloemkool-brocolli

vóór ik besefte dat dat ook zonder had gekunnen.

Vrijdag hield ik het bij een stokbroodje met brie en groentjes.

Zaterdag smaakte de huisgemaakte vol-au-vent,

zondag deed ik een geslaagd vegetarisch experimentje.
Maandag was het de befaamde stampepoef met eitjes & kaas.

Vóór de verhuis vorig jaar heb ik stàpels kookboeken weggegeven,

1 van de weinige die mocht blijven, was een vegetarisch kookboek

dat de goedheilige Sint me bracht in 1997 :-)

Desondanks had ik het tot nu toe nauwelijks gebruikt,

mijn liefde voor linzen is namelijk niet zo groot als blijkbaar wenselijk is volgens de auteur.

Na wat geblader vond ik toch een linzenvrij recept:
flensjes met aardpeer en prei.

-click to play -

Het "smokkel eens groenten in het bord via flensjes" leek me wel een kids-proof-trucje.

Voor prei loop ik normaliter niet echt warm
en aardpeer is zo'n typisch geval van 

"het is niet raar dat je een vergeten groente bent,
geen mens weet wat met jou aan te vangen, 

behalve in de soep of puree draaien".

Maar dit probeersel smaakte heerlijk en zal zeker nog op tafel komen.

De kinderen waren in eerste instantie dolenthousiast: "Pannenkoeken!!!", 

maar viel hun dat toch even tegen dat het zonder suiker of choco was...

Goed bezig dus op het veggiefront.

Ook de suikers laat ik zoals voorgenomen volledig aan mij voorbij gaan.

En dat gaat me voorlopig verbazingwekkend goed af.

Geen enkel taartje, koekje, puddinkje, snoepje of andere zoete zonde

kon me tot nu doen bezwijken.

Al lijk ik te compenseren met hartige knabbels:

de voorraad kaas en zakken nootjes slinkt in snel tempo.

De spiegel, die al eerder protest aantekende,

maakt me meteen duidelijk dat dit een vergissing is.

Wortels, magere yoghurt, fruit, rijstwafels to the rescue!

Wat Dagen Zonder Vlees betreft, zijn er nog bijkomende uitdagingen trouwens,
voor de ware strevers onder ons.

Minder voedselverspilling.
Eten weggooien kan ik niet over mijn hart krijgen:
lekkere restjes eet ik de volgende dag als middagmaal,
gaan in de diepvries of worden verwerkt in een nieuwe schotel,
of we doen er de katten of kippen een plezier mee.
Keukenafval gaat ook naar de kippen of de composthoop.
In return krijgen we gratis bio-meststoffen of mulch voor de (moes)tuin
en nu en dan een eitje.

Oud brood wordt getoast of verwerkt in "klakkoards" of broodpudding
of als het al te erg is, gaat het ook weer naar de kippetjes.
Niet echt een uitdaging dus, maar het maakt me nu eenmaal blij als een ei
om die bolletjes te mogen kleuren op de teller :-)

Meer seizoensgroenten.
Blijkt niet altijd zo evident.
Het is nu eenmaal doodgewoon dat alles het jaar rond in de winkelrekken ligt,
zodat je zonder het te beseffen of zonder nadenken je kar vult met uitheemse
en dus milieubelastende groenten.
Hier rekening mee houden is dus een extra factor bij het bepalen van het weekmenu,
wat ik voordien niet echt deed.
Aansluiten bij het Voedselteam zou me hier zeker bij helpen,
gezien hun groentenpakketten van lokale bioboeren komen.
Alleen is het voorlopig niet compatibel met Het Systeem,
and I really don't want to mess with The System...

En wat met bananen, sinaasappels, mango, (kers)tomaatjes, druiven, blauwe bessen,...
Allemaal bijna dagelijkse kost en zooo lekker en gezond, maar niet lokaal geteeld natuurlijk.
Ik hou mezelf voor dat alle beetjes helpen en dat
mijn inspanning om te koken met seizoensgroenten dus goed genoeg is.

Minder verpakking.
Er is geen dag zonder verpakkingen tot nu toe.
En ik zie dit ook niet veranderen.
Le plastic c'est fantastique.
Ik erger me er al jaren dood aan dat kinderkoeken per stuk verpakt worden,
dus die vermijd ik altijd. Maar sowieso zit er rond elke pak koeken plastiek.
Yoghurtpotjes, sauzen, kruiden, granen/zaden/noten,... alles wordt verpakt.
En Antwerpen is een beetje ver om verpakkingsvrij boodschappen te doen....

Hoewel er zeker nog haalbare oplossingen zijn,
waarvan je er heel wat opgelijst vindt bij Ma vie en vert,
en ik altijd bewust ermee tracht om te gaan,
ga ik persoonlijk deze uitdaging even laten voor wat het is.

Met vleesarm, suikervrij, verspillingsvrij en seizoensgebonden
heb ik voorlopig genoeg op mijn bord!

Daag jezelf eens uit

Vasten.

Weerstaan aan koekjes, taartjes, chocola,...

Moeilijk voor de zoetebek die ik ben.
Dus in mijn leven werd er nog niet vaak gevast.

crumble met frambozen uit de tuin

En volgens christelijke traditie

zijn het ook nog eens vleesloze dagen.

Makkelijk voor de flexitariër die ik ben.
Zo christelijk traditioneel ben ik dan weer niet,
maar desondanks vermijd ik vleesconsumptie sowieso graag.

Behalve dat ik niet alleen woon natuurlijk.

Meer nog: vleeswolfjes in huis heb.

Als chef-kok (meer chef dan kok) bepaal ik dan wel het menu,

als het ganse gezin met lange tanden aan tafel zit,

is er ook niet veel leuks aan.

hutsepot van chinese kool en pompoen met feta en zongedroogde tomaatjes

Nu hebben we sinds een paar jaar Een Systeem dat prima werkt:

op zaterdagochtend maak ik een weekplanning op,

waaruit het boodschappenlijstje samengesteld wordt.

Ik kies de gerechten uit

(ik gebruik daarvoor mijn Pinterestborden, Bloglovin' saves

& een map met knipsels)

waarbij ik rekening hou met hoeveel kooktijd ik per dag heb,

hoeveel activiteiten er zijn & wanneer het eten dus best klaar is,

variatie, seizoen, wat nog in de voorraad of frigo steekt

en ieders voor- & afkeuren.

Een jarig kindje mag sowieso het avondmaal uitkiezen op zijn/haar verjaardag

en bijna elke zaterdagochtend vraag ik 
aan het kindje dat toevallig opduikt in mijn buurt tijdens het opstellen: 
"wat zou je nog eens willen dat ik maak?".

("Stampepoef met eitjes en kaas!" is daarbij 9 op 10 het antwoord trouwens.)

Het Systeem heeft tal van voordelen wat mij betreft:

1) Gedaan met de eeuwige vraag"wat eten we vanavond?"

Als je mij vóór de invoering van Het Systeem die vraag stelde, blokkeerde ik namelijk.

Hoe kan ik nu 's ochtends weten waar ik 's avonds zin in zal hebben?

En bovendien ben ik niet van het slag keukenprinsessen

dat kan toveren met whatever ze in de frigo vindt.

Ik heb een recept nodig en duidelijke instructies.

Behalve voor een gebakken eitje misschien,

maar dat kan je nu ook niet elke dag eten, niewaar.

Ik introduceerde een menubordje, dat prominent in de keuken staat

en waarop iedereen het weekmenu kan lezen.

- click to play - 

Het bordje was ooit een puzzel voor peuters.

De helft van de stukjes raakten kwijt

en de andere helft afgeknaagd en opgesabbeld.

Nee, we hebben geen hondje.

Met een stukje schoolbordpapier op maat erin gekleefd,

hèt perfecte, herbeschrijfbare menubordje.

Dit bordje helpt me ook te onthouden welke kleine boodschapjes

ik nog moet doen voor de verse aanvulling op de zaterdagse Colruyt-run.
Een vlugge blik erop werpen in het passeren tijdens de ochtendrush,
en ik weet wat ik eventueel nog moet bijhalen tegen 's avonds.

2) De boodschappen kunnen bewust & gericht gedaan worden,

geen random kar-vullerij meer.

Geen foute aankopen meer, geen dagelijkse trip naar de supermarkt of slager,

geen voedselverspilling,

en de portemonnee deed er ook een voordeel mee:

ruwweg halveerde ik onze foodkost!

pompoensoep

3) We eten veel gevarieerder en gezonder.

Zo ga ik geen dagen naeen de vaste Vlaamse formule

"patatten-groensels-vlees" kiezen,

maar wordt er afgewisseld tussen

rijstgerechten, couscous, pasta, bulgur, bladerdeeg,...

Zo komt er ook nog nauwelijks kant-en-klaar voedsel in huis.

En als het per uitzondering

- uit gemakzucht -

nog eens gebeurt, smaakt het me niet:

veel te zout, veel te bloemig, veel te artificieel.

4) Afwijken kan.

Geraak ik door omstandigheden in tijdsnood voor het geplande maal?
Echt niemand heeft zin in wat die avond op het menu staat?
De tuin produceert iets dat nu, direct, moet gegeten worden?

No prob, het menubord verdraagt wel wat flexibiliteit.
Desnoods schuif ik gerechten waarvan de ingrediënten iets langer bewaren,
naar de volgende week door.
Of ik vervang bijv. de voorgescheven groente door een alternatief.

recht uit de (kruiden)tuin op het bord

5) We eten minder vlees.

Ik zal wel het enige gezinslid zijn dat dat een voordeel vindt,

maar alla, als je een beetje een goede mama wil zijn,

doe je wat het beste is voor je kroost,

niet waar je jezelf het populairst mee maakt.

Ik hou me aan 100gr vlees per persoon maximum,

mijn vlees-portie geef ik vaak weg,

en sowieso eet ik enkel kip, kalkoen of vis.

Eén dag per week eten we allemaal veggie.

Dat dit een druppel op een hete plaat is? 

Maybe.

Maar dankzij Dagen Zonder Vlees kunnen er veel druppeltjes bij.

Via de site kan je voor jezelf, en/of als lid van een groep,
checken hoeveel je bespaart
op vlak van ecologische voetafdruk, water en broeikasgassen,
per dag dat je geen vis of vlees eet.

Schrik voor gebrek aan inspiratie hoeft niet,
de site biedt 40 vegetarische recepten aan
van kanjers als Jeroen Meus, Jamie Oliver, Ottolenghi, Nigella Lawson,...

Doe mee en daag jezelf eens uit:
1 dagje méér per week veggie eten dan je gebruikelijk doet,
maakt verschil.

Voor jezelf, je gezondheid, je energiepeil, de klimaatverandering, het dierenleed.

Doe dus de komende dagen nog maar eens goed aan carnaval
en daarna aan carne vale!