What are words worth?

Gedichtendag en start van de poëzieweek vandaag.

 

Ik was sowieso al eventjes aan het mijmeren over woorden.

What are words worth?

De kracht van woorden.

De negatieve belading van sommige woorden.

De elegantie van bepaalde woorden die uit zwang raakten.

Hoe een woord me opeens totaal absurd in de oren kan klinken.

"Absurd" bijvoorbeeld,

wat een gekke opeenvolging van klinkers & medeklinkers is me dat?

Soms vind ik een woord ineens zodanig raar,

ziet het er plots zo bizar uit,

dat ik begin te twijfelen of het wel echt bestaat.

 

Gek ook

dat soms iets wat in het Vlaams gezegd wordt,

als flauwe zever wordt bestempeld,

maar zodra vertaald naar het Engels,

klinkt het plotsklaps wèl imposant.

Vooral te merken bij van die "motivational quotes".

 

Ik volg momenteel verschillende Outplacement workshops

(daar begint het al, zeg dat maar eens in het Nederlands:

Uitplaatsing werkwinkels, dat klinkt niet erg duidelijk hé)

en die kregen ook al van die ronkende titels:

Quick Presentation,

Major Achievement,

Personal Branding,

't is wat.

 

En dagelijks doorspekken we er ook zonder bij na te denken onze Vlaamsche taal mee:

een coach

shit!

iemand defrienden

een burn-out

de kids (*brrrrr*)

een selfie

...

 

Wat zou ik graag de gave van het woord bezitten,

gesproken & geschreven.

Ik heb wel een rijke passieve woordenschat,

(komt goed van pas tijdens kruiswoordraadsels :-) ),

maar wat uit mijn mond komt, is vaak een flauw afkooksel

van wat ik echt bedoel.

En ook uit mijn pen vloeit geen prozaïsch goud, laat staan poëtisch.

 

Poëzie lees ik eigenlijk niet vaak.

Ik ben een boekenverslinder,

raas doorheen romans.

Echter, gedichten vragen geduld,

roerloze stilte en traagheid.

Iets waaraan het nogal ontbreekt in mijn leven.

 

Gelukkig bots ik toch nu & dan op een kleinood

van woordkunstenaars,

mensen die van iets doordeweeks

een parel kunnen maken.

 

 

 

StuBru voorziet ter gelegenheid van gedichtendag vandaag

in bloedmooie poppoëzie,

de mooiste songteksten ooit

in heerlijke muziek gegoten.

Dubbel plezier!

 

Eén van de meest geslaagde combo's van tekst en noten

is deze muzikale vertaling van het gedicht van Hugo Claus

over schrijven van gedichten.

 

Er is ook nauwelijks verschil tussen liedjes schrijven en dichten. 

Niet verwonderlijk dus

dat heel wat singer-songwriters

ooit een dichtbundel uitbrachten,

of aan 'spoken word performances' doen,

zoals dit favorietje van mij.

 

Maar 't moet niet altijd in het Engels zijn,

deze troubadour bijvoorbeeld zette vorige week op zijn gemak

onze geboortestad nog eens in de fik

met moois uit zijn nieuwe CD èn ouder werk

 

 Allez, nog eentje om het af te leren.

 (en om eens goed te lachen met het clipke)

 

Everyone is free

Het dobberen in mijn kleine sloepje

op die grote oceaan van mogelijkheden

greep me toch wat naar de keel.

Zo'n brede horizon,

zo veel verschillende kusten in zicht,

dat kan overweldigend worden

en wekte onrust op.

Ik voelde me opgejaagd, 

verscheurd tussen enerzijds de wil om alles ineens te ontdekken

en anderzijds de wens om een poosje stilletjes te genieten 

van het dobberen an sich.

Het inzicht kwam slechts langzaam,

sijpelde druppelsgewijs binnen:

Dit horen op de radio

en glimlachend alle levensadviezen aanhoren.

Hoewel ik doorgaans een leeslijstje meeneem naar de bib,

gris ik meestal op het gevoel een aantal boeken 

van de stapel teruggebracht leesvoer

dat op de kar naast de balie geduldig ligt te wachten

 om het juiste plekje in de rekken terug te krijgen.

Zo vond ik daar laatst deze,

en besloot dat het een poging waard was.

Dit moet - met uitzondering van reisgidsen - 

het eerste non-fictie boek ooit zijn dat ik zou lezen.

Ook Facebook,

die irreële plaats vol zwans & zware uitspraken,

wou me dwingen om het "nu" te accepteren

en gaf me een duwtje in de vorm van deze column 

en ook met dit bericht dat op mijn prikbord passeerde:

Levensopdrachten voor twee soorten mensen:

ZOEKERS:

- volg je eigen pad

- stem je hoofd, hart en buik op elkaar af

- zorg voor evenwicht

- creëer innerlijke rust

- sta in je kracht

- leef bewust

- blijf trouw aan jezelf

- leef in harmonie met je omgeving

- zorg voor verbinding met jezelf en de ander

- zet je passie in de wereld

- benut je volle potentieel

- probeer in het hier-en-nu te leven

VINDERS:

- enjoy the ride!

Mijn bloglovin-leeslijst bracht me bij deze blog

en de sessies Outplacement die bij het ontslag horen,

blijken zowat therapeutisch

en stuwen ook al mijn bootje in deze zelfde richting.

Hèhè, dat lucht op,

een besluit nemen.

Het besluit om een gelukkig mens te worden,

die een beetje vooruitkijkt,

die tracht om niet te blijven haperen aan de hoeken uit het verleden,

maar die vooral in het kabbelend nu wil leven.

Goed begonnen is half gewonnen

Al kunnen we het bezwaarlijk "goed begonnen" noemen,

mijn erbarmelijke start van de CAL-deken.

Het begon al slecht,

met startvrees,

ik voorzag problemen en dus bleef ik maar uitstellen.

En mijn vermoedens waren terecht:

toen ik eindelijk de naald & draad oppakte,

bleek het niet zo vlotjes te lopen.

We kunnen gerust spreken van een waar geworstel:

- met het aantal steken (nooit geweten dat tellen zo moeilijk kan zijn)

- met de haaknaald die de wol steeds deed splitsen

- met de onregelmatigheid van de steken 

- met het niet vinden van het juiste gaatje (please geen moppen met de woorden 

"het juiste gaatje niet vinden", daar staan wellicht GAS-boetes op)

- met het algehele gebrek aan ervaringsdeskundigheid

Maar na tig maal uithalen van 240 lossen + 240 halve stokjes + 240 stokjes,
na enige navraag op de FB-groep,
na de aanschaf van een betere naald
en na meerdere uurtjes nachtwerk,
had ik tijdens de 5de poging
eindelijk de flow te pakken.

And now I'm in love:

Deel 2 van het patroon kwam intussen ook al online,

en na het bloed-zweet-tranen-drama van deel 1,

leek ik nu geweldig in form.

Preus lik fjirtig bewonderde ik mijn werk,

heel hard aan het gloriëren wat een vlugge leerling ik toch was.

Nooit het vel van de beer enz, want:

20cm vóór het eind van de laatste toer, 

merkte ik een ieniemienie foutje op 

in 2 toeren daarvóór,

wat dus wel degelijk gevolgen had voor de symmetrie van die laatste toer.

zoek de vout

Geen kat zou het ooit merken, dacht ik nog even,

maar helaas pindakaas:

Hij had het gezien & kon het niet appreciëren.

Nogmaals 240 stokjes + 240 stokjes + 120 stokjes, 

rrrrrrrrrrrrrrt eruit,

en opnieuw dan maar.

zowat 2 uur handwerk in 10 seconden op de grond

Eens alles nogmaals herhaakt,

zag ik pas dat in de eerste helft van toer 3 (die ik dus niet had uitgehaald)

niet minder dan 4 fouten zaten: 

1, 2 of 4 stokjes in één steek, 

terwijl het er de ganse toer 3 in 1 steek moesten zijn!

Sjans dat haken leuk is.

Ten lange leste deel 2 toch tot een goed einde gebracht

en alweer met scha & schande

een paar waardevolle lesjes geleerd,

zoals: tijdig èn grondig nakijken op foutjes.

Ondanks alles: still lovin' it

En zo zit ik na

start-to-run-spierpijn

nu ook nog met

start-to-crochet-spierpijn.

Maar we gaan door,

tot aan het gaatje!

:-)

Alles is vrij

Indrukwekkende stilte aub:
re-start to run dag 1, check!

Gezien de loopschoenen alweer màànden stof stonden te vergaren,
en het lijf & leden alweer een paar weken vetlaagjes aan het verzamelen waren,
en dat er naast de walm van glühwein ook goeie voornemens in de lucht hingen,
en dat een mens ièts moet doen  met een plotse zee van tijd,
mocht Evy terug in mijn oren toeteren hoe goed ik wel bezig was.

En dat ze geen gelijk heeft zeker!?
Ik ben een hele flinke meid, al ben ik dan geen padvindster,
wel een chiromeisje vol vrolijkheid,
altijd met een blijde lach.
De akela schrijf ik niet elke dag een lange brief,
maar deze blog zal misschien aardig in de buurt komen?

Dus ik klim net als Elly Niemans padvindster in de pen
en vertel over wat me bezighoudt.

Dat is momenteel voornamelijk de vraag:
"en wat nu"?
Wat heeft de toekomst voor mij in petto?
Wat wil ik, wat kan ik, wat zijn mijn opties?

Ik ben na 16 prachtige jaren bij Randstad
opeens terug op mezelf aangewezen.
Collectief ontslag & reorganisatie,
de bekende boosdoeners,
maakten mijn job overbodig.

Ik kreeg nog een reddingsboei toegeworpen
maar heb die afgewimpeld.
Ongebruikelijk en tegen mijn aard in,
volgde ik
in plaats van
mijn hart & verstand
- die zeiden dat ik thuishoor
op het comfortabele, warme schip -
mijn buikgevoel,
dat me vertelde,
vaar je eigen koers.

- click to play - 

En nu dobber ik,
in een reddingssloepje dat zo'n twee jaar kan meegaan,
op een zee van mogelijkheden,
en wil ik zo snel mogelijk
nieuwe horizonten verkennen.

Op zoek naar
de schat.

En als ik toch even medelijden heb met mezelf,
denk ik stiekem:

-click to play-

Ik zwaai naar jullie, 

ex-medepassagiers, 

jullie maakten de scheepsreis

onvergetelijk.

And the winner is...

JA LAP!

Beginnersfoutje: 

heb per ongeluk alle reacties op mijn vorige berichten in 1 klik verwijderd...
En ik was er nochtans zo blij mee!

Er hielp geen Ctrl-Z(orro)'en aan.

:-(

Gelukkig kon ik wel nog zien wie reageerde,
wat één van de twee voorwaarden was voor deelname aan de give-away.
Maar ik had ook al gemerkt dat een reactie plaatsen niet voor iedereen een makkie bleek.
Dus misschien waren er mensen die wel wilden,
maar niet konden?

Tsja, we zullen het er toch moeten mee doen,
reglement is reglement,
en 't is nu precies geen superlotto ook hé,
de prijs.

En avant, la musique:
*tromgeroffel*
7 reacties,

vééél schrijfwerk :-)

3 poezelige kinderhandjes (en 1 poezelig kindervoetje),

recht uit hun bed & al aan de kinderarbeid

1 winnaar,

fotografisch bewijs

AnneMitski, je geluks-s(p)o(o)kje is op komst!

De CAL

De Crochet Along was nog niet eens van start gegaan 
of de gemoederen raakten al digitaal verhit:
een gedoe over wat wel of niet mocht,
streverkes en betweters,
vóórlopers en ruziemakers
doken online op.
Met zowat 2000 deelnemers aan de haakhype,
viel er wel wat gekrakeel te verwachten natuurlijk.

Toch leek het me de moeite waard om ook aan te haken.
Haken doe ik nog niet zo lang & niet zo veel.
Dus leek dit een prima manier om een stapje verder te geraken.
In een notendop: 
er wordt een deken gehaakt,
elke week wordt een deel van het patroon vrijgegeven,
je haakt dus tijdens die week slechts een paar toeren,
als je niet goed kan volgen, kan je online uitleg vragen,
na 42 weken ongeveer zou je deken dan af zijn,
en heb je in een gezapig tempo allerlei nieuwe steken geleerd.

een voorbeeld van hoe het eruit zou zien

En dan sloeg het toe:

twijfel, twijfel, nog meer getwijfel.
Kan ik dat wel als haak-novice?
Wil ik het heel sober of net heel kleurrijk of iets ertussenin?
Hou ik zo'n langlopend project wel vol?
Met welke wol?
Wat is mijn doel met het deken, voor wie wil ik het maken?
(Ongetwijfeld twijfel ik, moest ik niet twijfelen, ik zou twijfelen of ik nog wel ik was.)

Een keer of tien mijn webwinkelmandje gevuld.
Een keer of tien net vóór het afrekenen alles weer gewist.
En dan toch de knoop doorgehakt.

Aanschouw, Mijn Kleurenpalet:

Had oorspronkelijk ook nog midnight blue gekozen, 

maar bij aankomst beviel het mij toch niet zo 
(kleuren op het scherm wijken altijd wat af van de werkelijkheid, 
dus niet geheel onverwacht),
dus die ging eruit. 
Nu kom ik natuurlijk 2 bollen tekort
 als ik het deken in de exacte afmetingen wil zoals het voorbeeld...

En dat wil ik, ja, 
dus moest iemand goesting gekregen hebben om mee te doen,
en moest die iemand toevallig ook Stylecraft bestellen,
wil je het me dan laten weten, 
zodat ik 2 bollen extra kan mee-bestellen ?

Aan de lijn... klaar... haak!



wol = Stylekraft SDK 
Besteld bij HuisZes (10 + 1 gratis)

En wat nu...

Zo, de sprong is gewaagd.

En hoe moet het nu verder?

Wat wil ik delen?

Met wie?

Waarom eigenlijk?

Hoe vaak?

Hoeveel geef ik prijs?

2014 moet het jaar worden van veel.

Plannen, doelen, verlangens, dromen, wensen, uitdagingen.

Nogal wat druk op de schouders van zo'n simpel jaartje.

Maar we zullen wel zien, 

het komt als het komt,

het gaat zoals het gaat,

en als 't niet gaat, gaat het ook gaan. :-)

Tijdens mijn stille genieters uren in creatief blogland (kijk maar even naar de links links), 
leerde ik veel leuks kennen. 

En bedacht ik mij: als ik ooit zelf ga bloggen, 

dan ga ik ook UWYH , 

meedoen aan BNNM,

aanhaken bij de CAL, 

mijn WIP's tonen, 

oppassen voor UFO's, 

swappen, 

snailmailen,

een give away organiseren. 

(*)

En laat ik dan meteen met dat laatste beginnen!

Gewoon, uit blijheid.

Wat geef ik weg?
Eentje van deze geluks-s(p)o(o)kjes:

Wat moet je daarvoor doen?
1) Een reactie geven onder dit blogbericht
2) volger worden (verschillende manieren mogelijk, zie rechts)

En daarna?

Het onschuldigste kinderhandje van de 6 die ik ter beschikking heb,

zal volgende zondag een naam trekken. 

En die gelukzak krijgt dan volgende week een geluks-s(p)o(o)kje thuis bezorgd.

En kan zich daarna altijd weer uitschrijven als volger als dat zou tegensteken 

:-)

(*)

 Use What You Have 

lijkt dus wel wat op Buy Nothing New Month

Crochet-A-Long (zie Facebook of haar blog ) 

Work In Progress

Unfinished Objects

ruilen

iets ècht posten ipv te poowsten

en dat laatste heb je wel al door intussen zeker

today is the first...

Een nieuw jaar, een nieuw begin, 
en een aarzelend stapje in blogland.

Eerst maanden stil genieten van andermans blogs, 
dan eens voorzichtig een commentaartje geven,
en uiteindelijk

valt de drang om het ook zelf eens te proberen 
niet langer te negeren.

Hoewel,

helemaal nieuw is het niet, 

kijk maar hier en hier en ook hier.